ตำนานข้าวกับคนไทย
คนไทยและชนชาติต่างๆ ในทวีปเอเชีย ได้ถือเอาความรู้จากการค้นพบของพระฤาษีมาใช้ประโยชน์ในวิถีชีวิต โดยในยุคแรก ก็รู้จักเก็บข้าวป่ามาบริโภคตามฤดูกาล เมื่อหมดฤดูกาลก็รับประทาน เผือก มัน แทนอาหาร ต่อมาเมื่อประชากรเพิ่มขึ้น ความอุดมสมบูรณ์ลดลง ข้าวป่าหายาก และไม่เพียงพอต่อความต้องการ มนุษย์จึงคิดค้นวิธีปลูกข้าวโดยการทำไร่เลื่อนลอย แล้วเก็บเกี่ยวไว้บริโภค ซึ่งหลักฐานนี้พบในวัฒนธรรมลุงซาน ประเทศจีน และวัฒนธรรมฮัวบิเนียน ประเทศเวียดนาม เมื่อประมาณ ๑๐,๐๐๐ ปีมาแล้ว
ยุคต่อมาก็พบหลักฐานการทำนาหว่านในวัฒนธรรมยางเขา บริเวณลุ่มแม่น้ำเหลือง ในวัฒนธรรมลุงซาน ประเทศจีน และวัฒนธรรมฮัวบิเนียน ประเทศเวียดนาม ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อในช่วงเวลาประมาณ ๕,๐๐๐ - ๑๐,๐๐๐ ปีมาแล้ว และด้วยเหตุผลเดียวกัน มนุษย์ก็ค้นพบการปลูกข้าวโดยการปักดำ จากหลักฐานในวัฒนธรรมบ้านเชียง (อุดรธานี) ประเทศไทย ซึ่งเกิดขึ้นไม่น้อยกว่า ๕,๐๐๐ ปี และต่อมาจนถึงปัจจุบันมนุษย์ก็ได้มีการค้นพบการปลูกข้าวหลายครั้งในรอบปี เกิดขึ้นหลังการปฏิวัติเขียวในทวีปยุโรปเป็นต้นมา ตามแบบแผนวิถึชีวิตคนไทยและคมเอเชียทั่วไปแล้ว ปลูกข้าวไว้เพื่อรับประทานเป็นหลัก ถ้าหากเหลือเกินไว้ในยุ้งฉาง หรือนำไปแลกเปลี่ยนกับปัจจัยต่างๆ เช่น อาหาร ยารักษาโรค เสื้อผ้า แต่ไม่นิยมขายข้าวหรือแลกเปลี่ยนกับเครื่องประหัดประหาร เพราะคนไทยเชื่อว่า ข้าวเป็นสิ่งมีบุญคุณ มีจิตวิญญาณ มีเทพธิดา คือ "แม่โพสพ" ข้าวสามารถให้คุณและโทษแก่มนุษย์ได้ ซึ่งมีข้าวไว้เพื่อบริโภคเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อเป็นพืชเศรษฐกิจ
ข้าวอยู่คู่คนไทยมานาน ซึ่งต้องอาศัยน้ำจากธรรมชาติ แต่ปัจจุบันอากาศค่อนข้างแปรปรวน ต้องมีการปรับตัว บางทีฝนไม่ตกตามฤดูกาล ซึ่งทำให้ปลุกยากลำบากมากขึ้น ต้องมีการปรับตัวพอสมควร
Read more >>
คนไทยและชนชาติต่างๆ ในทวีปเอเชีย ได้ถือเอาความรู้จากการค้นพบของพระฤาษีมาใช้ประโยชน์ในวิถีชีวิต โดยในยุคแรก ก็รู้จักเก็บข้าวป่ามาบริโภคตามฤดูกาล เมื่อหมดฤดูกาลก็รับประทาน เผือก มัน แทนอาหาร ต่อมาเมื่อประชากรเพิ่มขึ้น ความอุดมสมบูรณ์ลดลง ข้าวป่าหายาก และไม่เพียงพอต่อความต้องการ มนุษย์จึงคิดค้นวิธีปลูกข้าวโดยการทำไร่เลื่อนลอย แล้วเก็บเกี่ยวไว้บริโภค ซึ่งหลักฐานนี้พบในวัฒนธรรมลุงซาน ประเทศจีน และวัฒนธรรมฮัวบิเนียน ประเทศเวียดนาม เมื่อประมาณ ๑๐,๐๐๐ ปีมาแล้ว
ยุคต่อมาก็พบหลักฐานการทำนาหว่านในวัฒนธรรมยางเขา บริเวณลุ่มแม่น้ำเหลือง ในวัฒนธรรมลุงซาน ประเทศจีน และวัฒนธรรมฮัวบิเนียน ประเทศเวียดนาม ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อในช่วงเวลาประมาณ ๕,๐๐๐ - ๑๐,๐๐๐ ปีมาแล้ว และด้วยเหตุผลเดียวกัน มนุษย์ก็ค้นพบการปลูกข้าวโดยการปักดำ จากหลักฐานในวัฒนธรรมบ้านเชียง (อุดรธานี) ประเทศไทย ซึ่งเกิดขึ้นไม่น้อยกว่า ๕,๐๐๐ ปี และต่อมาจนถึงปัจจุบันมนุษย์ก็ได้มีการค้นพบการปลูกข้าวหลายครั้งในรอบปี เกิดขึ้นหลังการปฏิวัติเขียวในทวีปยุโรปเป็นต้นมา ตามแบบแผนวิถึชีวิตคนไทยและคมเอเชียทั่วไปแล้ว ปลูกข้าวไว้เพื่อรับประทานเป็นหลัก ถ้าหากเหลือเกินไว้ในยุ้งฉาง หรือนำไปแลกเปลี่ยนกับปัจจัยต่างๆ เช่น อาหาร ยารักษาโรค เสื้อผ้า แต่ไม่นิยมขายข้าวหรือแลกเปลี่ยนกับเครื่องประหัดประหาร เพราะคนไทยเชื่อว่า ข้าวเป็นสิ่งมีบุญคุณ มีจิตวิญญาณ มีเทพธิดา คือ "แม่โพสพ" ข้าวสามารถให้คุณและโทษแก่มนุษย์ได้ ซึ่งมีข้าวไว้เพื่อบริโภคเท่านั้น ไม่ใช่เพื่อเป็นพืชเศรษฐกิจ
ข้าวอยู่คู่คนไทยมานาน ซึ่งต้องอาศัยน้ำจากธรรมชาติ แต่ปัจจุบันอากาศค่อนข้างแปรปรวน ต้องมีการปรับตัว บางทีฝนไม่ตกตามฤดูกาล ซึ่งทำให้ปลุกยากลำบากมากขึ้น ต้องมีการปรับตัวพอสมควร
